Graaien is van alle tijden, het zit nu eenmaal in de mens gebakken en je krijgt het er niet uit, zelfs met goud niet.
Vroeger dacht ik wel eens, dat het met 'de wensen' van de mens te maken had, maar kwam er toen al achter dat er mensen waren die alles konden kopen wat hun hartje begeerde en dan kennelijk nóg niet genoeg hadden.
Iemand met een loontje van 800 gulden doneerde 10 gulden aan goede doelen en iemand met 80.000 gulden doneerde 100 gulden aan goede doelen, omdat er 50 gulden aftrekbaar was van de belasting. Die laatste liep dan met de borst vooruit dat hij 10 maal zoveel aan goede doelen gaf als de gemiddelde mens. Nominaal gezien was dat inderdaad zo, maar relatief gezien, sloeg het helemaal nergens op natuurlijk.
Mensen met een middelloon die hulp in de huishouding nodig hebben, kunnen dat tegen een net betaalbare prijs inhuren en mensen met een topinkomen, importeren een slaaf uit Z.O.Azië die per maand een fooi krijgt .... als het meezit. Vroeger hielpen niet zo draagkrachtige families elkaar, maar door de individualisering is dat fenomeen eruit geslagen en nóg veel vroeger (begin 20ste eeuw) huurden de rijken voor een scheintje huishoudelijke hulp in uit het eigen volk omdat een groot deel maar net het hoofd boven water kon houden. Het leven van een Scheveningse visser was niets waard (net zoals dat nu met veel Aziaten het geval is) en ze werden voor een 'fooi' op gammele boten de zee opgestuurd. Ging zo'n logger of kotter dan naar de kelder, dan moesten de gezinnen van de vissers naar de 'bedeling', had de assurantie-tussenpersoon een leuke premie verdiend en kon de reder de dochters van de visser 'in huren' ....

en die moesten wel, anders was er geen vreten op de plank.
(Op hoop van zegen , Herman Heijermans)
http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg ... 19046.html
Dat het nu zo voor het voetlicht komt, heeft meerdere oorzaken. Zo had je vroeger bijvoorbeeld een kleine top grootverdieners en grootgraaiers, zat daaronder een bescheiden middenmoot verdieners en graaiers en zat de grootste gemene deler van het volk op- of onder modaal. Die modalen konden niet graaien want dat werd gezien als 'stelen' en dan lag je eruit. Er is vanaf WOII een flinke verschuiving geweest van modaal naar middenmoot en modaal is soms wat teveel gesubsidieerd en met regelingen een trapje hoger geholpen, zodat zij het ook goed hadden. Veel van die subsidies en regelingen zijn slecht te controleren, zodat ook dáár mee gerommeld kon worden en modaal plots wel mee kon graaien .... immers iedereen graait, dus waarom zij niet. Het werd zelfs een 'recht', want iedereen doet het als die de kans krijgt.
Daarnaast zijn landen en economieën niet meer zo geïsoleerd als vroeger en grijpt vandaag de dag alles in elkaar ... iets waar je vroeger niet zo'n last van had.
Tel dáár dan de mediavrijheid (internet etc.) bij op en de excessen van de graaicultuur komen als een tsunamie over ons heen. Immers de media zitten er boven op ...... al helemaal als er ellende uit voort vloeit, want 'ellende' verkoopt nu eenmaal goed. Al helemaal als graaiers- en - ellende ergens samen komen, want dán is het dubbel nieuws.
Doordat ik vroeger zelf in de financiële sector werkzaam was, wist ik dat Griekenland zijn drachme devalueerde en Frankrijk zijn Franc afwaardeerde. Ik zag hoeveel banken- en tussenpersonen verdienden en zag zelfs ook wel eens hoe de rijken met regelingen rommelden en daardoor voordeel genoten.
Als ik daar dan over sprak, was niemand verontrust. Want je vakantie naar het buitenland werd dan goedkoper (als je dat jezelf al kon veroorloven) en de banken- belastingdienst- en rijken waren toch al oplichters (maar verder dan het benoemen van het probleem kwam men niet, men werd er niet echt boos over). De politiek had je toch niets aan, kon je lekker op schelden als je met een biertje in de hand TV keek en je ging vervolgens weer naar de stembus om dan toch maar weer op die oplichters te gaan stemmen. etc.etc.
Vandaag de dag is graaien bijna legitiem geworden, want tsjah ... iedereen doet het toch ?! Alleen de consequenties van het graaien hebben we plots moeite mee ...
Er zijn ook mensen die er anders mee omgaan, maar ze zijn helaas in de minderheid.
Vroeger werd er gesport voor de eer. Nu de grote fabrikanten het ontdekt hebben, kost sporten bakken met geld en levert ook bakken met geld op.
Q:
En wat zit er dan voor rotzooi in al die energiedrankjes, waarmee op de Olympische Spelen geadverteerd wordt en waarmee sporters zoveel geld verdienen ?
A:
dikmakers (suikers, sachariden, etc.etc.)
Q:
En wat kun je eraan doen om weer af te vallen of je gezondheid te redden?
A:
sporten, wat niet zelden veel geld kost (en ook oplevert) en/of medicatie slikken, wat de gemeenschap veel geld kost en de pharmaceutische industrie bakken met geld oplevert.
Het is een negatieve spiraal waarin we allemaal meedraaien, waarvan velen mee profiteren en waarop steeds meer mensen gaan 'mopperen', zonder dat ze inzien dat ze er zelf een onderdeel van zijn.
Als ik zo om me heen kijk zie ik slechts een klein percentage van de mopperaars, daadwerkelijk nadenken over mogelijke oplossingen binnen de bestaande mogelijkheden (want de mens verander je toch niet). De rest moppert, in de stille hoop dat er iets gaat veranderen .... maar hoe dit dan moet .... tsjah .... als ze er zelf maar niet op achteruit gaan, want iets inleveren of er zelf energie in steken, is er niet bij kennelijk, ook al is dat voor eigen bestwil
grtz. Indy ....
