Wat te doen als de staatschuld vs GDP boven de 60% zit (Europese norm) en wat te doen, als die staatschuld zo hoog is opgelopen (100% en hoger) dat de markten er geen vertrouwen meer in hebben en de yields op nieuwe leningen en herfinancieringen boven de 7% uitstijgt ? Dan maar een gedeelte afstempelen, of eventueel alle nieuwe schuld in Eurobonds stoppen of misschien wel het restant na afboeking, maar dáár zit eigenlijk niemand op te wachten, vooral Duitsland niet, dus wat nu ?
Een nieuwe truck om tijd te rekken:
Nieuwe leningen en herfinancieringen in Eurobonds onderbrengen tot een maximum van 60% GDP. In de tussentijd streng toezien op hervormingen in zwakke landen en met de billen toegeknepen hopen op economische groei, hopen op austeriteit van regeringen en hopen dat het volk meewerkt.
Is die 60% dan na verloop van tijd volgelopen in nieuwe Eurobonds, dan wordt bezien hoe sterk de economie inmiddels is en wordt het schuldrestant dat nog niet middels Eurobonds is gefinancierd, eventueel afgestempeld of weggestreept.
Geen enkele garantie dat de staatschuld als huidig totaal niet nóg verder oploopt, slechts de hoop dat dit niet gebeurt en streng toezicht verdere procentuele stijging voorkomt.
En wie weet, misschien trappen de markten erin en heeft de Euro weer wat tijd gewonnen ........
====================
‘Er zijn nog zeven werkdagen om Europa te redden’
donderdag 01 december 2011, 00:00
Er zijn in Europa duidelijke afspraken over eurobonds en controlemechanismes nodig, en wel op de eurotop van 9 december. Anders staat de euro op het spel.
Amsterdam
Het invoeren van gemeenschappelijke eurobonds in combinatie met een strenge controle en correctiemechanisme op overheidsbegrotingen is de enige manier om de euro te redden. Dat stelt vicepresident en cfo Manfred Schepers van de European Bank for Reconstruction and Development (EBRD), de Europese ontwikkelingsbank. ‘Er zijn nog zeven werkdagen om Europa te redden.’
Schepers: ‘Dat de situatie zich zo ontwikkelt dat hulp van buiten noodzakelijk lijkt, is jammer want Europa heeft helemaal geen externe hulp nodig. Europa heeft als geheel geen tekorten op de betalingsbalans. Een beroep op externe hulp is hoofdzakelijk een teken van de interne politieke onwil want er is voldoende kennis in Europa om deze crisis aan te pakken.’
Europa moet zelf met een oplossing komen, stelt Schepers. Dit overlaten aan de Europese Centrale Bank (ECB), door met interventies de kapitaalmarktrente te drukken, ziet hij niet zitten. ‘De ECB kan niet een gedeelte van de eurozone permanent financieren en hoe kan de ECB bepalen wat het juiste rentetarief is voor een land. Het water tussen monetair en begrotingsbeleid moet niet vertroebeld worden. Groter ECB-optreden is geen duurzame oplossing.’
De uitweg die Schepers in gedachten heeft, is dat de ECB blijft waken over prijs- en financiële stabiliteit. Flankerend moet er een Europees Monetair Fonds (EMF) komen dat het begrotingsbeleid van landen controleert en de macht krijgt nationaal beleid bij te sturen als de schuldopbouw uit het lood dreigt te raken. Verder stelt hij een European Debt Agency voor. Dit schuldagentschap moet voor alle eurolanden gemeenschappelijke obligaties uitgeven, waarbij landen instaan voor elkaar. Volgens Schepers is dat de facto toch al het geval.
In eerste instantie zou een kopgroep van solvabele eurolanden gezamenlijke obligaties kunnen uitgeven. Die landen kunnen gekozen worden op basis van hun relatieve schuldpositie en economische capaciteit. Dan komt een bredere groep dan alleen de AAA-landen in aanmerking. Bijvoorbeeld ook België, Slowakije en Slovenië kunnen dan deelnemen. Risicolanden kunnen tussentijds afgedekt worden via de EFSF en het IMF tot ze kunnen instromen.
Dat pas van eurobonds sprake kan zijn als alle landen een staatsschuld hebben van maximaal 60% van het bruto nationaal product is niet werkbaar, zegt Schepers. De vrees dat perifere landen omvallen is zo groot dat hoge kapitaalmarktrentes de economie afknijpen, juist nu er wordt hervormd.
‘Zeggen dat landen eerst hun schuld moeten reduceren klinkt populair, maar is niet reëel’, aldus Schepers. ‘Tijd om daarop te wachten is er niet. Het besluit moet naar voren worden gehaald: 2013 is een mooie streefdatum. Alle herfinancieringen moeten dan met gemeenschappelijke obligaties gebeuren. Dat is ook inhoudelijk te begrijpen voor de markten en we kopen tijd om landen hun economische wijzigingen te laten doorvoeren. Het alternatief is een val van de euro en dan gaan we terug naar de jaren dertig en is Schengen binnen een maand dicht.’
Het EMF moet er op toezien dat de staatsschulden houdbaar worden en blijven. Schepers: ‘Het EMF moet net zo hard aan de knoppen kunnen zitten als het IMF. Voor de duidelijkheid, het is geen fiscale unie waarin sociale regelingen en belastingen worden gelijkgetrokken. Houdt een land zich aan de regels, dan mag het zelf zijn agenda voeren, maar het EMF grijpt in als het beleid niet voldoet.’
Tot het nieuwe raamwerk er is, kunnen de ECB en de EFSF een brugfunctie vervullen met interventies, daarna moet die schuld worden overgenomen door het agentschap.
Als na enkele jaren de oude staatsschulden tot 60% zijn geherfinancierd via gemeenschappelijke bonds, kan volgens Schepers een ijkmoment komen of de resterende oude schuld houdbaar is of niet. ‘Is de restschuld nog steeds te hoog, dan kan alsnog afstempeling plaatsvinden, maar de pijn is veel minder omdat het om het restant gaat.’
(bron) FD
http://fd.nl/?service=abodetails&select ... 3godMFTznA
.
)