Trein der Traagheid...
Ik wil het nog eens over " levensfylosofie " hebben, zonder te beweren de waarheid in pacht te hebben.
Als bedrijfsleider,
Ik heb in het verleden ook wel in " zeer woelig water " gevaren.
Effe PUUR zonder lullen :
In mijn zelfstandige periode ( begin ) ooit op een groot faillisement gelopen.
Was toen quasi onoverzichtelijk....( grotendeels eigen fout : te ver meegegaan.. )
Iedereen gaf me het advies, de vennootschap in faling te laten gaan.
.....herbegin op de naam van je echtgenote,....etc....
Maar ik ben geboren in een onooglijk klein dorpje,.....teveel rechtvaardigheidsgevoel....
...teveel opgegroeid met schuldgevoel...teveel te.......kleinkneuterig.......
Dus, vennootschap niet failliet !!
Vandaag nog steeds zeer trots op de doorzetting !!
Is nog steeds dezelfde " bollenwinkel " , waar ik het de laatste jaren op dit forum wel eens over heb.
Draait een paar miljoen euro per jaar, en laat me leven....
( Kost me ook immense energie, en soms teveel ! ).
Maar,
waar het over ging :
de overgangsperiode tussen quasi in faling..... en een gezond bedrijf.
Vanop afstand bekeken....een 5 a 7 kalenderjaren.
Wel elke schuld, boete en interest tot de laatste euro betaald !!!
( zeer langzaam uit het dal geklommen ).
Maar ik heb een bedrijfje " onder de radar ".
Deze tijd wordt vandaag " onder de grote spelers, of staten " niet meer gegund !!
En een zichzelf uitgeroepen kwaliteitspers en meute goeroe's is daar deels mee aansprakelijk voor.
" Hoe kan je in Godsnaam een bedrijf leiden dat " lijdt ' onder de constante druk van Kwartaalcijfers " ??
Welk beursgenoteerd bedrijf behoudt het vertrouwen in een CEO met pure langetermijnvisie, als de koers te zwaar onder druk komt.
Hoeveel journalisten wagen zich met momenten niet slimmer, dan diegene die de "beschreven stoel" bekleedt ???
Ik heb meer dan 100 medewerkers in mijn bedrijf.
Daar ben ik uitermate trots op.
Omgekeerd, ik ben uitermate trots op mijn mensen...persoon per persoon....( de ene iets meer dan de andere
)
Samen met mijn collega ( 50 - 50 vennootschap ) leiden we dit " met de flow, of evenzeer tegen de flow ".
We leiden dit volgens ONZE parameters. ( wisselend succes, kunnen alleen op onszelf boos zijn bij foute inschatting ).
Jaarlijks worden we aangesproken door de grote spelers in de markt......
Altijd een best gezellig etentje.....
Maar geld is vandaag, noch voor mij of mijn collega, de drijfveer...... ( alhoewel, alles zal ooit een juiste prijs hebben ).
Ik kan werken zonder externe druk :
- vandaag kunnen banken me worst wezen.....heb geen langetermijnschulden...
- beurskoersen, geen invloed....ikke kleine garnaal.....
- beursgenoteerde klanten...heb ik...steek ik veel van op....
- crisisgevoeligheid : uitermate = steeds gedwongen alertheid.
Maar, terug naar de titel :
ik heb een bedrijf in de schaduw !
IK KAN WERKEN MET DE TREIN DER TRAAGHEID .
Dat is vele bedrijven, staten, deelstaten, etc.....vandaag niet meer gegund !
Terecht of onterecht....maakt in deze discussie niet uit.
Sommige ratingsbureau's, en " zogenaamde" gespecialiseerde pers achten zichzelf hierbovenstaand.
Sommige bedrijven en Staten verdienen ook geen enkel krediet meer !!!
Maar, wie de trein der traagheid nodig heeft voor herstel,....quasi niet meer gegund....
We dienen, eens boven het maaiveld, met haast naar de afgrond geduwd...!!!
Dat de " slimme ratingbureau's ", en de " zichzelf superster wanende journalistjes " ettelijke mensen en hun gezin daardoor vaak de afgrond in meesleuren......ingeschatte schade... ??????
Het persoonlijke is enkel ter betrachting van verduidelijking.....
mvg,
Cavajo