.
Akkoord met :
- Verbod op nieuwe staatsschulden aangaan. Men heeft het altijd over tekorten, nooit over overschotten.
Men moet toekomen met wat men heeft. Punt.
-De dollar zal zijn status verliezen, en zal zich moeten gewonnen geven. De trigger daartoe zal imho zijn dat men de grondstoffenvaluta niet meer (bijna) uitsluitend in dollars noteert en verhandelt.
En niet enkel op scherm of papier, maar dat andere currencies de overhand krijgen (shift is aan de gang, maar druppelsgewijs ; duurt nog wel even voor het groene biljet het begeeft)
- De bond-crash komt er onvermijdelijk. Dat ligt er vingerdik op, want die dalende rentes, stijgende koersen komen ooit tot een einde. Eens de omslag gemaakt, kan het zeer abrupt gaan. En als iedereen tegelijk naar de uitgang wil, ja dan worden er vertrappeld. Dit wordt een paniekfase. Crashfase dus.
Losse bedenkingen :
- Duchâtelet zit in business, en snapt de businesswereld. Zijn ideeën waren/zijn goed, maar hij heeft niet de achterban gehad die het voor hem "vertaald" in simpele mensentaal, en hij heeft zelf geen spatje politiek geduld gehad. Hij is een man van de praktijk. Het moet vooruit gaan. Wat is de situatie? Pro's en contra's naast mekaar zetten. Mogelijkheden onderzoeken. Beslissingen nemen. Uitvoeren. In onze democratische politiek is veel van die snelheid zoek, en heb je niets te betekenen zolang je in de oppositie zit. Hij loopt hij enkele keren tegen een muur die niet wil horen, en hij houdt het voor bekeken. Verloren tijd voor hem. Perfect begrijpbaar.
- Hadden we in de tijd dat JPVanRossem in het parlement zat, aangesteld als minister van financiën, wees maar zeker dat we dan niet met een staatsschuld van boven de 100% zaten.
Die man had gewoonweg geniale inzichten. Dan hadden we ook geen investeringen in goud moeten overwegen, wel in aandelen van Ferrari
Toekomst : ?
- Geloven jullie nu echt dat Armstrong's teorie-omzetten-naar-de-praktijk, een draagvlak zal vinden om ongeveer tegelijk door de grote wereldmachten, uitgevoerd te worden.
Ik denk het niet. Er zal steeds een machtsblok zijn dat zal trachten te profiteren van de - al dan niet tijdelijke- zwakte van een ander blok.
- Van mij mag men hier morgen de inkomstenbelastingen afschaffen hoor. De werkenden en werkgevers ook, zij zullen blij zijn.
Maar koken blijft geld kosten, en als bv. alles omgezet wordt naar een veel hogere taks op consumptie, dan maakt dit op zich niet veel uit voor iemand die nu begint te werken, maar wel een wereld van verschil voor iemand die zijn loopbaan achter de rug heeft, niets of niet veel achter de hand heeft, en dus in de armoede gedreven wordt omdat alles exponentiëel duurder wordt.
Realiteit : de taksen op arbeid moeten naar beneden, daar is iedereen het over eens, maar men onderhandelt maar wat in een marge van enkele luttele tientallen euro's, die geen wezenlijk verschil uitmaken.
En nu : tijd voor brood en spelen, zekers ?